بیشتر قریب به اتفاق مردم بودجه بندی را برنامهای می دانند که آنها را از خطر فقیر بودن نجات میدهد. اما بودجه بندی استراتژی پر قدرت ثروتمندان برای ثرتمندتر شدن است . طبقه فقیر و متوسط جامعه متاسفانه ترجیح می دهند تنها کمبودها و کسری های خود را بودجه بندی نمایند در حالیکه آنها باید به بودجه بندی در آمدهای اضافی و مازاد های سرمایه هاشان توجه داشته باشند.
به همین دلیل است که اولین تاکتیک آنها برای جلوگیری از مشکلات مالی این است که سخت کار کنند و بر اساس مقداری که در آمد دارند اهدافشان را در زندگی انتخاب کنند . این افراد آنقدر درگیر مشکلات متعدد می شوند که از پیشرفت باز می مانند و ثروتمند شدن برای آنها به یک آرزوی محال تبدیل می شود . این دید محدود کننده تا آنجا پیش می رود که دائما سر کودکانشان فریاد می زنند که پایت را اندازه گلیمت دراز کن . و متاسفانه کودکان این افراد نیز میراث دار فقر آنها خواهند بود.